آنچه خواهیم خواند

تلفن تحت شبکه یا ویپ چیست

تلفن تحت شبکه یا ویپ (Voice over Internet Protocol) VoIP، شکلی از ارتباط است که به شرکت‌ها و مراکز تماس این امکان را می‌دهد که به‌جای خطوط تلفن آنالوگ معمولی از طریق یک اتصال اینترنت پهن باند تماس تلفنی برقرار کنند. دسترسی پایه VoIP معمولا به کاربران امکان می‌دهد با دیگران از طریق اینترنت تماس بگیرید. به‌طور خلاصه انتقال هم زمان مکالمات تلفنی بر‌روی یک شبکه دیتا یا IP، ویپ یا تلفن تحت شبکه می‌گویند.

آن‌چه از پیش روی شما می‌گذرد در مورد ” تلفن تحت شبکه یا ویپ چیست؟ ” است، ما در شرکت هاوش تلاش می‌کنیم راهنمای خوبی برای تمام کسب و کارهایی باشیم که قصد دارند از خدمات مرکز تماس و امور مربوط به مشتریان استفاده کنند.

تلفن تحت شبکه

تاریخچه تلفن تحت شبکه ویپ (VoIP)

VoIP چیست؟ ویپ (VoIP) برگرفته از (Voice over Internet Protocol) به‌معنای (انتقال هم زمان مکالمات تلفنی بر‌روی یک شبکه دیتا) که با نام IP تلفنی نیز از آن یاد می‌شود.

امکان استفاده از شبکه‌های کامپیوتری یا اینترنت برای مکالمه‌های تلفنی را فراهم می‌نماید. در مقابل ویپ استفاده از خطوط تلفن سنتی (PSTN)، تلفن تحت شبکه یا ویپ (VoIP) از فن‌آوری دیجیتال استفاده می‌نماید.

ویپ (VoIP) یک روش برای تبدیل سیگنال‌های آنالوگ صوت به داده‌های دیجیتال است که از طریق شبکه‌های کامپیوتری یا اینترنت منتقل می‌شوند. یک روش رایگان برای برقراری ارتباطات تلفنی در هر جای دنیا تبدیل کند. فقط کافی است هزینه ISP را بپردازید. هدف از این‌کار غلبه گام‌ به‌ گام بر چالش‌هایی است که انتقال ترافیک صوتی را بر‌روی بستر نه چندان با کیفیت شبکه‌های محلی با خطر روبه‌رو می‌سازد. از این‌رو پیمودن این مسیر، لازمه تضمین موفقیت پروژه‌های VoIP سازمانی است. مکالمات تلفنی مبتنی‌بر IP، تفاوت‌های بنیادینی با ارتباطات داده دارند و کیفیت این مکالمات ارتباط تنگاتنگی با کارایی شبکه دارد. به‌طوری‌ که هرگونه تاخیر در تبادلات سطح شبکه، افت کیفیت محسوسی را به همراه خواهد داشت. التزام مدیران شبکه به ارتقای کارایی LAN، خطوط و تجهیزات دسترسی به شبکه گسترده، و به‌کارگیری ابزارهای مدیریت و کنترل کیفیت، شرط موفقیت پروژه‌های VoIP است.

تاریخچه VoIP

شرکت Vocaltec نخستین ارائه دهنده‌ی سرویس تلفن تحت شبکه یا ویپ (VoIP) در سال ۱۹۹۵ بوده است.

نخستین تلفن اینترنتی Vocaltec به شمار می‌آید و طوری طراحی شده بود که یک کامپیوتر شخصی را بسیار شبیه به تلفن‌های اینترنتی امروزه می‌کرد و از پروتکل H.323 استفاده می‌نمود.

در ۱۹۹۸ تقریبا ۱ درصد از کل تماس‌های تلفنی در امریکا را VoIP پشتیبانی فنی می‌کرد.

سرویس‌های تلفن اینترنتی یا ویپ، با زیاد شدن تعداد شرکت‌های ارائه دهنده VoIP در سال ۲۰۰۵ مورد توجه واقع شد.

مزایای VoIP

مزایای استفاده از تلفن تحت شبکه یا ویپ

حذف محدودیت جغرافیایی

یکی دیگر از مزایای VoIP کاهش چشم‌گیر هزینه‌ها (منابع انسانی، منابع سخت افزاری شامل هزینه‌های مخابراتی، نگه‌داری و بروزرسانی)

استفاده‌ی بهینه از منابع موجود (بستر شبکه، سرویس اینترنت)

ایجاد مدیریت متمرکز

اختصاص شماره تماس ثابت و همیشگی به افراد، صرف نظر از موقعیت جغرافیایی

مدیریت بهینه منابع

جهش در راستای رشد و تعالی سازمان

محدودیت های تلفن تحت شبکه یا ویپ چیست

البته در کنار مزایای بسیاری که تلفن‌های تحت شبکه ویپ دارند، محدودیت‌ها و چالش‌هایی نیز در سر راه استفاده از تلفن‌های تحت شبکه یا ویپ وجود خواهد داشت.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با تلفن تحت شبکه یا ویپ (VoIP)، تاخیر صوت است. فشرده‌سازی و برگرداندن داده به حالت اولیه، زمان پردازش مختص به خود را خواهد داشت. علاوه‌بر این، فشرده‌سازی افت کیفیت صدا را به‌دنبال خواهد داشت.

برخی از سیستم‌های ویپ (VoIP) اختصاصی بوده و فقط امکان تماس با سایر افرادی را فراهم می‌نماید که از نرم افزار مشابه استفاده می‌نمایند.

در صورت استفاده از یک سیستم تلفن تحت شبکه مبتنی‌بر کامپیوتر، به‌منظور برقراری تماس، به خود کامپیوتر نیز وابسته خواهیم شد.

برخلاف تلفن‌های سنتی، یک سیستم تلفن تحت شبکه یا ویپ (مبتنی‌بر کامپیوتر و یا یک تلفن VoIP) در زمان قطع جریان برق غیرقابل استفاده خواهد بود.

مشخصه های فنی تلفن تحت شبکه یا ویپ (VoIP)

شاخصه های فنی VoIP

برای راه اندازی سیستم VoIP انجام مراحل زیر ضروری است:

* استفاده از مبدل آنالوگ به دیجیتال

* فشرده سازی بیت‌های سیگنال دیجیتال

* وارد کردن بسته صوتی در بسته دیتا با استفاده از یک پروتکل بلادرنگ (RTP)

* استفاده از یک پروتکل سیگنالینگ مانند H.323، SIP و …

* دریافت بسته در مقصد و استخراج صوت از بسته دیتا و تبدیل سیگنال دیجیتال به آنالوگ و ارسال آن به کارت صدا یا دستگاه تلفن

* کنترل کیفیت سرویس ( QOS)

تبدیل یک سیگنال آنالوگ به دیجیتال

صوت یا صدای انسان، سیگنالی آنالوگ است. با توجه به اینکه صوت می‌بایست جهت انتقال از طریق شبکه به بسته‌های دیتا تبدیل شود، دیجیتال شدن سیگنال صوت باید انجام پذیرد.

Header به منظور کنترل ارتباط جهت انتقال است.

الگوریتم فشرده سازی

الگوریتم فشرده سازی برای تبدیل داده دیجیتال به یک فرمت مناسب‌تر جهت انتقال استفاده می‌شود. الگوریتم‌های مختلف، کیفیت‌های متفاوتی از نظر زمان تاخیر و پهنای باند مورد نیاز در انتقال داده صوتی را دارند. الگوریتم‌های فشرده‌سازی می‌توانند مزیت‌های دیگری مانند توانایی بازیابی بسته‌های گم شده از روی بسته‌های دیگر را داشته باشند.

Codec واژه رایجی است که معمولاً برای توصیف برخی فرم‌های سیستم فشرده‌سازی و نا فشرده‌سازی استفاده می‌گردد. به‌عبارتی دیگر یک Codec فرآیندی است که سیگنال‌های آنالوگ را به دیجیتال و برعکس تبدیل می‌کند.

Voice Codec

کدک ها

کدک‌ها استانداردی برای تبدیل داده‌های آنالوگ به دیجیتال و برعکس می‌باشند که بر اساس نوع الگوریتم فشرده‌سازی و بسته‌بندی داده‌ها نام گذاری می‌شوند.

انتخاب نوع کدک به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

پشتیبانی نمودن تجهیزات مورد استفاده

پهنای باند در اختیار

کیفیت بستر و تجهیزات شبکه

و برخی عوامل دیگر …

هر قدر نوع Codec باعث فشرده‌سازی بیشتری باشد به همان میزان بسته‌ها کوچک‌تر و پهنای باند کمتری برای انتقال نیاز خواهد بود، اما به‌دلیل عملیات سنگین فشرده‌سازی، فشار سنگینی بر‌روی پردازنده مرکزی خواهد بود و کیفیت مکالمه را پایین خواهد آورد. اگر‌چه پهنای باند کمتر جهت انتقال در بسیاری مواقع خود یک امتیاز ویژه محسوب می‌گردد.

جدول زیر بیان کننده تنوع و ویژگی های Codec های مختلف می باشد

انتقال

پس از تبدیل سیگنال‌های صوتی به بسته‌های دیتا بر‌اساس الگوریتم تعیین شده و نوع Codec، بسته جدید بایستی بر‌روی شبکه انتقال یابد.

نحوه انتقال به دو عامل زیر بستگی دارد:

پروتکل‌های انتقال
پروتکل‌های سیگنالینگ

شکل روبرو شمای کلی نحوه انتقال را برای بسته‌های VoIP در شبکه‌های کامپیوتری نشان می‌دهد.

RTP یا Real Time Transport Protocol پروتکلی است برای انتقال بلادرنگ داده‌ها بر‌روی بستر شبکه که البته به داده‌های ویدئویی و صوتی مرتبط می‌شود. این پروتکل به تنهایی قادر به تضمین انتقال داده‌ها در زمان واقعی نمی‌باشد که در این مورد از پروتکل RTCP استفاده می‌شود.

RTCP یا Real Time Transport Control Protocol یک Component بر روی RTP است که جهت اطمینان و تضمین از انتقال صوت بر‌روی بستر IP نظارت می‌کند. این نظارت توسط بسته‌های اطلاعاتی که توسط RTCP ارسال می‌شود صورت می‌گیرد.

بسته‌های اطلاعاتی RTCP :

SR یا Sender Report گزارشی است که فرستنده صوت جهت بسته انتقال داده شده توسط RTP ارسال می‌کند.

PR یا Receiver Report گزارشی است که دریافت کننده بسته در خصوص نوع بسته دریافت شده ارائه می‌دهد.

SDES یا Secure Description Items جزئیات بسته ارسال شده می‌باشد.

Bye : جزئیاتی در خصوص پایان ارسال بسته است.

APP یا Application Specific توابعی است جهت شناسایی پارامتر‌های ارسال شده و تشخیص آن‌ها.

RTCP همواره همراه RTP است که یک سری پیغام‌ها که بین کاربران Session مبادله می‌شود را فراهم می‌کند و در مورد کیفیت Session نیز اطلاعاتی را بر‌می‌گرداند، که تمامی این موارد بر‌اساس پارامتر‌های گفته شده انجام می‌شود.

هر‌جا که یک RTP Session باز می‌شود، یک RTCP Session نیز باز می‌شود. به‌عبارت دیگر وقتی که یک شماره پورت UDP به یک RTP Session جهت انتقال بسته‌های Media تخصیص داده می‌شود یک شماره پورت نیز برای پیغام‌های RTCP تخصیص می‌یابد.

مدل TCP/IP که برای ارتباط اینترنتی به‌کار می‌رود خود از لایه‌های مختلفی تشکیل شده است که یکی از این لایه‌ها، لایه ارتباط host2host است که خود شامل دو پروتکل به نام‌های TCP و UDP می‌باشد.

UDP یا User Datagram Protocol یک پروتکل انتقال Connectionless است که Best Effort Delivery را فراهم نمی‌کند و قابلیت اعتماد را ضمانت نمی‌کند. هیچ اتصالی را فراهم نکرده و تحویل سریع‌تری را نسبت به TCP فراهم می‌کند.

TCP یا Transmission Control Protocol پروتکل انتقال Connection-Oriented است که یک اتصال را در طول Session بر‌قرار کرده و بسته‌های گم شده را دوباره می‌فرستد و بر‌خلاف UDP تحویل بسته‌ها را تضمین می‌کند.

انتقال بسته صوت تحت UDP می‌باشد نه TCP

به‌هنگام انتقال صوت بر‌روی بستر IP به‌علت خواص بسته‌های صوت از UDP به‌جای TCP استفاده می‌شود. در یک گفتگو گم شدن یک یا دو بسته صوتی موضوع خیلی مهمی نمی‌باشد زیرا که معمولاً از بسته‌های خیلی کوچک برای انتقال صوت استفاده می‌شود.

هم‌چنین صوت به‌شدت نسبت به تاخیر حساس است، متاسفانه برقراری ارتباط در TCP با تاخیر‌هایی همراه خواهد بود که به‌هیچ عنوان مناسب بسته‌های صوت نمی‌باشد و بد‌تر از آن زمانی است که بسته‌ای گم شود و در این حالت TCP بسته را دوباره ارسال خواهد کرد و تاخیر بیشتری تولید می‌کند.

در انتقال صوت تحمل چند بسته گم شده بسیار بهتر از تاخیر است.

UDP مفهومی به‌نام ترتیب بسته ارسالی ندارد. هر چند که بیشتر بسته‌ها به ترتیب می‌رسند، چون در یک Session معین یک مسیر را از ابتدا تا مقصد طی می‌کنند. البته ممکن است که بسته‌های مختلف مسیر‌های متفاوتی را طی کنند ولی این اتفاق زمانی رخ خواهد داد که یا لینک از بین برود یا تراکم رخ دهد و یا در نهایت تغییراتی بر‌روی توپولوژی شبکه ایجاد شود که احتمال وقوع تمامی این موارد در طول مدت یک Session بسیار کم است. به‌علاوه تکنیک‌های مدیریتی QOS می‌توانند امکان رسیدن بسته‌ها به‌ترتیب نا‌درست را تا حد زیادی کاهش دهند.

تلفن تحت شبکه

سیگنالینگ (Signaling)

چطور Session های Media به‌وجود آمده و چطور تمام می‌شود؟

چطور یک بخش، بخش دیگر را برای برقراری یک Call تعیین می‌کند؟

پاسخ به پرسش‌های فوق مفهوم سیگنالینگ است.

در شبکه‌های تلفنی قدیمی، پروتکل‌های سیگنالینگ خاصی وجود دارد که قبل و در طول یک مکالمه برای برقراری Call، ادامه یافتن آن و اتمام آن فراخوانی می‌شوند. در VoIP نیز پروتکل‌های سیگنالینگ برای چنین اهدافی لازم هستند.

در VoIP پروتکل‌های مختلفی برای سیگنالینگ وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها پروتکل‌های H.323 و SIP می‌باشند.

این پروتکل‌های سیگنالینگ، رویه‌های Call، روش‌های قابلیت تبادل، و پارامتر‌های Session مانند Codec را تعریف می‌کنند.

پروتکل‌های سیگنالینگ، زیر بنای لازم برای عملیات انتقال در سیستم‌های تلفنی مبتنی‌بر IP را فراهم می‌کنند.

رایج‌ترین پروتکل‌های سیگنالینگ عبارتند از:

H.323
SIP
IAX

البته پروتکل‌های دیگری نیز مانند MGCP، CCVP و غیره نیز وجود دارند که برای موارد خاص با استفاده از تجهیزات مشخص کار می‌کنند که کاربرد عمومی کمتری نسبت به پروتکل‌های رایج اعلام شده دارند.

H.323: استانداردی است که برای اجزاء پروتکل‌ها و رویه‌هایی که سرویس‌های ارتباطی Multi Media بلادرنگ، تحت شبکه را فراهم می‌کنند، اختصاص داده شده است.

این پروتکل تدوین شده توسط موسسه ITU-T بوده و ارتباط میان تجهیزات متفاوت تلفنی و چند رسانه‌ای را در شبکه‌های IP به‌صورت بلادرنگ بر قرار می‌کند.

این پروتکل چهار مولفه استاندارد را که به‌عنوان واحد‌های عملیاتی شناخته می‌شوند در‌ بر‌ می‌گیرد.

این چهار مولفه عبارتند از:

نقاط انتهایی(Terminal)

گذرگاه(Gateway)

محافظ گذرگاه(Gatekeeper) – Optional

واحد کنترل چند نقطه‌ای(MCU)

Terminal: نقاط انتهایی شامل، تلفن‌های سخت افزاری، تلفن‌های نرم افزاری، پست صوتی، دوربین‌های ویدئویی و … می‌باشند.

Gateway: عملیات سیگنالینگ و انتقال رسانه(صوت و تصویر) را انجام می‌دهند و به‌طور کلی واسط میان ISDN ( Integrated Services Digital Network ) و PSTN ( Public Switched Telephone Network ) می‌باشند.

Gatekeeper: یک جزء اختیاری در شبکه مبتنی‌بر ۳۲۳ می‌باشد که مشخصات Gateway ها برای ترجمه آدرس‌های سمبلیک و آدرس‌های IP ثبت می‌شود.

MCU: کنفرانس‌های چند طرفه را بین سه یا تعداد بیشتری Terminal فراهم می‌کنند.

H.323 شامل اجزای مختلفی می‌باشد که مهم‌ترین آن‌ها در برنامه‌های VoIP، عبارتند از H.225، H.235، H.245، H.264 و … که هر کدام بخشی از عملکرد H.323 را شامل می‌شود.

VoIP

ویپ

به‌طور کلی این پروتکل، یکی از اصلی‌ترین و قدیمی‌ترین پروتکل‌های VoIP است که در بسیاری از راه کار های VoIP مورد استفاده واقع می‌شود.

SIP: یک پروتکل کنترل(سیگنالینگ) در لایه کاربرد جهت ایجاد، تغییر و خاتمه‌دادن به Session ها، با حضور یک یا چند شرکت کننده می‌باشد. فراخوان‌های SIP که جهت ایجاد Session ها به‌کار می‌رود، حامل توصیفاتی از Session می‌باشند که به شرکت کننده این امکان را می‌دهد تا بر‌روی مجموعه‌ای از انواع رسانه‌ها با یک‌دیگر به توافق برسند.

SIP یکی از پروتکل‌های معروف و پر کاربرد در VoIP می‌باشد که توسط کمیته IETF تدوین شده است.

سازگاری با ساختار اینترنت و سادگی در پیاده‌سازی از مهم‌ترین دلایل محبوبیت این پروتکل می‌باشد.

SIP پروتکلی است که مبتنی‌بر Text می‌باشد و شباهت بسیاری با HTTP دارد، که این عامل باعث می‌شود برای استفاده در اینترنت بسیار محبوب باشد.

SIP شامل اجزای زیر می‌باشد :

SIP Server
Gateway
SIP Proxy
SIP Client

SIP Server: یک وسیله واسط است که درخواست‌های SIP را از یک مشترک دریافت و سپس آن‌ها را مدیریت می‌کند و یا پس از مهیا کردن برخی ترجمه‌ها، به یک Server دیگر Forward می‌کند.

SIP Proxy: درخواست‌های ارسال شده از سمت Server را دریافت و آن‌ها را به‌سمت Client یا Server دیگر ارسال می‌کند. SIP Proxy ها می‌توانند اعمالی مانند اجازه کنترل، دسترسی به شبکه، مسیریابی، ارسال مجدد و امنیت را فراهم نمایند.

SIP Gateway: کنترل Call را فراهم می‌کند. Gateway ها سرویس‌های بسیاری مهیا می‌کنند که رایج‌ترین آن‌ها عملیات ترجمه میان ترمینال‌ها می‌باشد.

SIP Client: مشابه یک ترمینال در پروتکل H.323 می‌باشد.

مقایسه H.323 و SIP :

افراد بسیاری SIP را قوی‌تر از H.323 می‌دانند. آن‌ها می‌گویند SIP راه‌حلی بسیار انعطاف‌پذیر‌تر، ساده‌تر، آسان‌تر برای انجام، مناسب‌تر برای پشتیبانی در سمت کاربر و مناسب‌تر جهت تکمیل قابلیت‌های ( Features ) پیشرفته می‌باشد. اما در نقطه مقابل H.323 تضمینی همیشگی برای برقراری ارتباط در شبکه‌های مختلف را دارد. وقتی شبکه قرار گرفته در راه کار، یک شبکه عملیاتی چند مدلی شامل ISDN و PSTN و یا SCN می‌باشد، H.323 مناسب‌ترین پروتکل سیگنالینگ برای VoIP خواهد بود.

IAX یا Inter-Asterisk eXchange این پروتکل جدیدتر از H.323 و SIP می‌باشد و نسبت به آن‌ها، تازگی دارد.

این پروتکل به‌صورت اختصاصی برای Asterisk شناخته شده است. IAX از پروتکل Datagram(روی پورت ۴۵۶۹) برای ارتباط بین دو طرف و انتقال سیگنالینگ و داده استفاده می‌کند.

IAX یک رشته منفرد از داده‌ها را برای ارتباط با نقاط پایانی بر‌قرار می‌کند. در این پروتکل هم داده و هم سیگنالینگ بر‌روی یک کانال انتقال می‌یابد، درحالی که در سایر پروتکل‌ها از کانال‌های موازی استفاده می‌شود.

تبدیل یک سیگنال دیجیتال به آنالوگ

در انتهای انتقال نیز عمل عکس انجام خواهد شد. سیگنال دیجیتال که از طریق شبکه IP انتقال یافته است، در مقصد و توسط یک تبدیل کننده از حالت یک سیگنال دیجیتال به آنالوگ تبدیل خواهد شد.

کیفیت تلفن تحت شبکه ویپ (QoS)

Quality of Service: اطمینانی است که معماری شبکه برای تحویل بسته‌ها فراهم می‌کند.

QoS برای کاربرد‌های IP Telephony و بلادرنگ که تاخیر های زیاد در انتقال بسته‌ها را غیر قابل تحمل می‌دانند بسیار مهم است.

QoS از معماری‌ها و پروتکل‌های مختلفی تشکیل شده است که همگی در راستای اطمینان دادن در دریافت بسته‌ها می‌باشد.

یکی از مهم‌ترین پروتکل‌های QOS، RSVP می‌باشد.

RSVP یا ReSecure Reservation Protocol: این یک پروتکل برای رزرو منابع در ارتباط بین دو Node در طول یک گفتگو می‌باشد. در طول بر پایی یک Session، RSVP پیغام‌هایی روی پهنای باند رزرو شده بر‌روی تمامی روتر‌ها در طول مسیر ارسال می‌نماید، تا بدین شکل داده‌های ارسال شده را کنترل نماید.

RSVP با خود داده‌ای را حمل نخواهد کرد، بلکه صرفاً برای کنترل ارسال و دریافت داده‌ها به‌کار می‌رود. (داده‌ها توسط RTP حمل می‌شوند.)

ویپ

امنیت تلفن تحت شبکه یا ویپ

اساساً، از آن‌جا که VoIP بر‌پایه شبکه راه‌اندازی می‌شود و از بستر IP استفاده می‌کند، امنیت آن به‌طور کلی بر‌عهده امنیت شبکه می‌باشد. اما در هر صورت روش‌های مختلفی مانند پروتکل‌ها و راه کارهایی مانند دیواره‌های آتش نیز برای ایجاد امنیت در VoIP وجود دارند.

نکته مهم این است، شبکه‌ای که قابل نفوذ بوده و از امنیت کافی برخوردار نیست، برای VoIP نیز نا امن است و در نقطه مقابل شبکه‌ای که از امنیت کافی در برابر تهدید‌ها برخوردار است، VoIP در آن از امنیت کافی برخوردار خواهد بود.

ولی با همه ی توضیحات ارائه شده، استفاده از راه کارهای زیر در راستای امنیت ویپ اهمیت دارد.

دیواره آتش

تست نفوذ و آسیب‌پذیری

منحصر کردن همه اطلاعات VoIP به یک شبکه مجازی

روش‌های مانیتورینگ و پیگیری ترافیک روی شبکه VoIP

لزوم اتخاذ تدابیر اساسی برای یکپارچه‌سازی سرورهای VoIP

استفاده از لایه‌های چند گانه رمزنگاری

ایجاد سرویس پشتیبان از سرور شبکه VoIP

لزوم قراردادن تجهیزات شبکه پشت دیواره‌های اتش

به‌روزرسانی بسته‌های اصلاحگر(PATH)

اتصال غیر مستقیم شبکه VoIP به اینترنت

محدود کردن و به حداقل رساندن استفاده از تلفن‌های نرم افزاری

بررسی امنیت اجرا به‌صورتی قانونمند و منظم

ارزیابی امنیت از نظر فیزیکی

استفاده از فروشندگانی که گواهینامه‌های امنیتی دیجیتالی ارائه می‌دهند

ایمن سازی دروازه‌های شبکه

مدیریت جداگانه هر کدام از سرورها

مدیریت ارتباط با مشتریان

تقسیم ترافیک و بار SIP

تنظیم بررسی درخواست‌های تماس‌ها در لایه کاربرد

جدا‌سازی ترافیک صوتی

استفاده از پراکسی سرورها

فقط برنامه‌های کاربردی‌ای را که برای ارائه و نگهداری و پشتیبانی سرویس‌های VoIP ضروری هستند را اجرا کنید

پیکر‌بندی برنامه‌های کاربردی در مقابله با سو استفاده‌های احتمالی

امنیت لایه‌های نهایی سیستم خود را تقویت کنید

محدود کردن دسترسی‌ها بر‌طبق ملاک‌ها و معیار‌های معین و قطعی

مدل‌های تلفن تحت شبکه یا ویپ

در طول سال‌هایی که VoIP در دنیا، کاربرد‌های فراوانی یافته است مدل‌های مختلفی از آن پدید آمده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

PC to PC

PC to Phone

Phone to PC

و در نهایت جدید‌ترین و رایج‌ترین آن‌ها که بسیاری محبوب نیز می‌باشد:

سرویس دهنده‌های تلفن تحت شبکه یا ویپ

سرویس دهنده‌های عمومی: اهمیت VoIP و کاربرد روز افزون آن باعث شده است که سازمان‌ها و شرکت‌های بسیاری در سراسر دنیا نسبت به راه‌اندازی سرویس‌های VoIP و ارائه خدمات VoIP به مردم شکل بگیرند. شاید از مهم‌ترین آن‌ها بتوان Skype را نام برد.

سرویس دهنده‌های خصوصی: بسیاری از کسب و کار‌های کوچک یا کسب و کار‌های متوسط و بزرگ و سازمان‌ها ترجیح می‌دهند به‌جای استفاده از سرویس دهنده‌های عمومی برای کاربرد‌ها و تاثیر‌های مثبت VoIP در کسب و کار خود از تجهیزات خصوصی VoIP مانند SIP Server ها، IP-PBX ها و یا سایر روش‌ها و ابزارهای سخت افزاری و نرم افزاری استفاده نمایند.

شرکت آوای رسا با نزدیک به دو دهه فعالیت در این عرصه یکی از سرویس دهنده‌های خصوصی تلفن تحت شبکه یا ویپ می‌‌باشد.

ضرورت‌های استفاده از تلفن‌های تحت شبکه ویپ VoIP

گسترش شبکه‌های کامپیوتری و اینترنت

کسب و کار‌های گسترده، نیازمندی‌های جدید

یکپارچگی ارتباطات و اطلاعات

مدیریت متمرکز و استفاده مشترک از منابع متمرکز

کسب و کار‌های ۲۴ ساعته

عدم تولید سیستم‌های آنالوگ و ارائه سرویس‌های پشتیبانی لازم

پیش نیازها برای تلفن تحت شبکه یا ویپ

فراهم بودن بستر شبکه مناسب در سازمان‌ها و شرکت‌ها

تفکر مدیریتی مدرن و رهبری به سبک نوین

نتیجه گیری

تلفن تحت شبکه یا ویپ، به‌دلیل کیفیت بالای صدا و تصویر، امکانات اضافی، امنیت بالا، انعطاف‌پذیری و صرفه‌جویی در هزینه‌ها، برای استفاده در سازمان‌ها و شرکت‌ها مناسب هستند. با توجه به این ویژگی‌ها، استفاده از تلفن‌های تحت شبکه یا ویپ، به‌عنوان یک راه حل مناسب برای بهبود ارتباطات داخل سازمان‌ها، پیشنهاد می‌شود.

علاوه‌بر این، تلفن تحت شبکه یا ویپ، به‌دلیل امکانات اضافی مانند ارسال پیامک، ارسال فایل و ...، به یکی از راه‌های ارتباطی مدرن تبدیل شده است. با استفاده از این تلفن‌ها، کاربران می‌توانند به‌راحتی فایل‌های مورد نیاز خود را با همکاران خود به اشتراک بگذارند و ارتباطات خود را بهبود بخشند.

در عین حال، تلفن تحت شبکه یا ویپ، دارای امنیت بالایی نیز است. با استفاده از پروتکل‌های امنیتی، این تلفن‌ها، از امنیت بالایی برای انتقال اطلاعات برخوردار هستند. این مسئله، برای سازمان‌ها و شرکت‌ها به‌دلیل حفظ اطلاعات مهم، بسیار حائز اهمیت است.

هم‌چنین، تلفن تحت شبکه یا ویپ، با قابلیت انعطاف‌پذیری بالا، به‌راحتی قابلیت توسعه و ارتقاء دارد. با توجه به رشد روزافزون فناوری، به‌روز‌رسانی و ارتقاء این تلفن‌ها بسیار مهم است. این تلفن‌ها، با استفاده از شبکه‌های داده‌ای، به‌راحتی قابلیت توسعه دارند و می‌توانند با نیازهای سازمان‌ها و شرکت‌ها همراه شوند.

در نهایت، استفاده از تلفن تحت شبکه یا ویپ، به‌دلیل صرفه‌جویی در هزینه‌ها نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. با کاهش هزینه‌های مربوط به تماس‌های تلفنی، استفاده از این تلفن‌ها، باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود. این امر برای سازمان‌ها و شرکت‌ها، به‌دلیل حفظ سرمایه و بهینه‌سازی هزینه‌ها، بسیار مهم است.

در نتیجه، تلفن ویپ، به‌دلیل کیفیت بالای صدا و تصویر، امکانات اضافی، امنیت بالا، انعطاف‌پذیری و صرفه‌جویی در هزینه‌ها، به یکی از راه‌حل‌های مناسب برای ارتباطات در سازمان‌ها و شرکت‌ها تبدیل شده است.