چشم انداز ما از شهرهای هوشمند

در چند سال گذشته هیچ کمبودی در وسایل جدید هوشمند و ابزارهای خانگی هوشمند وجود نداشته است، ولی دقیقا ابزارهای هوشمند چه ویژگی هایی دارند؟

آیا امکان روشن کردن یک چراغ با گوشی موبایل آن خانه را تبدیل به یک خانه ی هوشمند می کند؟

آیا پرداخت هزینه ی پارک خودرو در شهر بوسیله یک اپلیکیشن آن شهر را به یک شهر هوشمند تبدیل می کند؟

یا این که دیدگاه ما در مورد یک خانه و شهر هوشمند چیزی شبیه فیلم هایی هست که دیده ایم؟

دیدگاه درست چیست؟

ما باید به فکر یک شهر هوشمند بعنوان مجموعه ای گسترده تر از وسایل و خدمات متصل به هم باشیم که مشکل های واقعی و روزمره را حل می کنند نه بعنوان محلی که در آن فن آوری هوشمند بصورت جداگانه کار می کنند و نه جایی که ماشین های پرنده به وفور وجود دارند.

بعبارتی دیگر چیزی در وسط آن چه ما به آن هوشمند می گوییم و آن چه در فیلم ها می بینیم، مفهوم واقعی یک خانه یا یک شهر هوشمند است.

این دیدگاه از شهر های هوشمند هنوز به شکل واقعی عملیاتی نشده اند، چرا که بسیاری از شهرها در سیلوهای فن آوری گرفتار شده اند. آن ها ممکن است علاقه مند به سرمایه گذاری در فن آوری هوشمند باشند ولی به جای خرید ابزارهای هوشمند، به زیرساخت هوشمند نیاز دارند.

به هر حال چشم انداز، بسیار روشن تر از آن چیزی است که امروزه تحت فشار مدیران شهری در حال انجام است. از دیدگاه آوایا (Avaya) بیشتر شهر ها دارای فن آوری های مورد نیاز برای صدا، ویدئو، ابر و غیره هستند و حالا نوبت آن است که به نرم افزارهایی خاص مجهز شوند که در وسط کار قرار گرفته و ابزارهای این شهر اتوماتیک را به هم متصل کنند.

انواع خدمات هر شهر هوشمند بطور گسترده با نیازهای خاص شهروندان خود تعیین خواهند شد که چه خدماتی می توانند خود را هماهنگ یا خودکار نمایند و چه خدماتی زندگی را در آن شهر آسان تر خواهند کرد.